Sayfa 388’den öncesi için olan not: Ah, sanırım kafamın gerçekten karıştığını söyleyebilirim. Daha 380* küsur sayfayı okumama rağmen bunu yazmamım bir sorun olacağını düşünmüyorum ancak bitirdikten sonra yazmam çoğunlukla daha iyi olabilirdi. Şu ana kadar okuduklarıma bakarsam bazı yerlerde bulanık olan çıkarımlarımı netleştirdi hatta kafamda birkaç kesin düşünce oluşmuş olabilir. Ama emin değilim... » Continue Reading
“Reset” atılmış gibiyim. Hiçbir şekilde yazamıyorum. Aylardır kafamda oluşan onlarca fikir varken tek bir tanesini bile “buraya” getiremiyorum. Belki de hiçbir şeyden emin olamadığım içindendir. Ancak bunların hepsini zaten içimi dökmek için yazmadım mı? Sonuçta bir kısmını gören olsa bile en fazla dalgasına hak vermekten başka bir şey yapmıyorlar, “bunu” gerçek amacının dışında okudular hep. Çoğu... » Continue Reading
Geceleri bir şeyler oluyor. Neden oluyor emin değilim? Ancak sabahları bana karşı olan şeylere tahammül bile edebilirken. Geceleri burada kapana kısılıp çıkamayacağımı düşündükçe delirecek gibi oluyorum. Geceleri tamamen farklı biri oluyorum. Sanki kontrol ediliyormuşum gibi. Saçma geliyor ama şu an hiçbir şeyden emin olamazken buna gerçekmiş gibi bakıyorum. Geçen her bir gece nefesim daha da dara... » Continue Reading
Sanırım artık eminim. Bir şekilde çıkmam gerek. Şu an bunun nasıl olacağını bilmiyorum ancak bunu yapmak zorundayım. Zamanım doluyormuş gibi hissediyorum. Her geçen günde etrafımdaki her şey beni kısıtlamaktan başka hiçbir şey yapmadıklarını hissediyorum. Nasıl bu hale geldiğimi bile bilmiyorum. Belki de “hiçbir şeyin” kontrolümde olmadığını fark ettiğim zamandır. Çünkü çoğu şeyin belli bir “şeye”... » Continue Reading
Aslına bakarsan bu tür şeyleri düşündükçe kağıda yazmanın daha uygun olduğunu gördüm. Ancak düşüncelerim bunun pek bir şey değiştirmeyeceğini söylüyor. Gerçi sadece önlem almak istesem de bunun saçma olduğunun ben bilefarkındayım. Genellikle bu yazdığım şeylerde sadece soru soran tarafın rolünü oynuyorum -ki zaten öyle olmalı- ancak birkaç zamandır kafamda ilk defa bir şeyler netleşmeye başladı. Ş... » Continue Reading
Evet, nerede kalmıştık? En son yaşadığım çöküntüden sonra kafam biraz ara vermek istedi herhalde. Ama bence ara vermesi iyi oldu. Sonuçta bu arada yazabileceğim daha doğrusu sorgulayabileceğim birkaç şey buldum. Çok iyi şeyler olmasa da yazım biçimimle bunu kapatabileceğimi umuyorum. En iyi konuları da böyle mahvetmedim mi? Mesela A. M. K’nin konusu cidden güzeldi lâkin yazamama sanatımla bunu ko... » Continue Reading
Artık ne yaptığımı bilmiyorum. Yazdığım şeylerin bir motivasyon kaynağımı yoksa sadece aklımın sayfalara dökülmüş hali mi olduğunu düşünmeden edemiyorum. Neden yazıyorum? Yazmam neyi değiştirecek? -belki beni değiştirebilirdi ancak onu bile beceremedi- Günler geçmeye devam ederken benim tek yaptığım ilerlemek yerine daha çok dibe batmaktan ibaret oluyor. Durduğum yerde sadece hayatta kalmak bile y... » Continue Reading
‘Artık köpekler istedi diye atların öldüğü zamanlardayız.’ Şu ana kadar gördüklerime bakılırsa “artık” kelimesi bu tür bir cümle için uygun olan bir söz değil. Hem de hiç değil. Cümlenin aksine sadece günümüzün değil yıllar boyunca gelen birçok dönemin bir parçası olmuştur bu cümle. Kapitalizmin köpekleri devleti kontrol ederken asil atların her biri devlet tarafından vurduruluyordu. Ancak içlerin... » Continue Reading
Eskiden yazdığım yerleri hiçbir zaman tam bilinçli bir şekilde yazmadığımı düşünüyorum. Bu satırlardan sonrasını o yazdığım şeyleri ele alarak yazacağım. Bunun sebeplerinden biri de en başında beri “Sanatkâr” kavramını yalnızca etrafımızdaki kişiler olarak düşünmem ve düşündüğümden daha fazla farklı anlamlara da sahip olduğunu fark etmem. Okullar en başından beri “öğretmek” amacıyla kurulan bir ye... » Continue Reading
Her sabah uyandığımızda yeni bir gün bize karşılar. Bazı şanslı insanlar sıcak yataklarında, bazıları da sokak kenarlarında hatta bazıları ise hastanede bizimle birlikte aynı zaman aralığını paylaşıyorlar. Lakin nerede olursak olalım, hepimiz bu güne uyanıyoruz. Belki birkaç yöntem dışında bunu durdurabileceğimiz bir şey yok, değil mi? Biz de böyle sayamayacağımız kadar sıkıcı güne uyanıyoruz. Ard... » Continue Reading
Gerçekten de her yolu denediğime emin miyim? Her seferinde bir avuç hüsrana attığım bakışlar daha da kararıyor. Ya en başından beri kazmaya çalıştığımız bu yer asıl istediğimiz sona götürmüyorsa? “Bazen sorgularken o kadar çok derine indiğimi düşünüyorum ki gerçeği bile kazıdığımı hissediyorum.” Hangi yol olursa olsun ne kadar derine inersek inelim bir süre sonra kendi benliğ » Continue Reading