8.02.2018 “Gözlem”

Her sabah uyandığımızda yeni bir gün bize karşılar. Bazı şanslı insanlar sıcak yataklarında, bazıları da sokak kenarlarında hatta bazıları ise hastanede bizimle birlikte aynı zaman aralığını paylaşıyorlar. Lakin nerede olursak olalım, hepimiz bu güne uyanıyoruz. Belki birkaç yöntem dışında bunu durdurabileceğimiz bir şey yok, değil mi?

Biz de böyle sayamayacağımız kadar sıkıcı güne uyanıyoruz. Ardından dün geceden alabildiğimiz kadar uyku ile üstümüze verilen istekleri yapmak için kalkıyoruz. Sınıfı geç, üniversiteyi kazan, iş bul, çocuk bak, işten terfi al... Bu istekler hayat boyunca ilerleyebildiği kadar ilerler. Ve bu istekler çoğunlukla kendimizce değil yakın olduğumuz kişilere aittir. Orta yaşlı bir iş adamı işe kendisinden çok ailesini geçindirmek için gider ya da bir genç derslerine aile ve okul baskısı yüzünden çalışır, daha açık söylemem gerekirse en başından öyle eğitilir. Sanki iki parça kâğıdın elindeki tüm mutluluğu yok edecekmiş gibi düşünür. -ki bence böyle düşünmesi çok normal- Düşük bir not mükemmeliyetçiliği Nirvana’ya çıkarmış bir aile için hüsrandan başka bir şey değildir. Böyle olduğundan da çocuk daha ilkokulda aldığı “89” sayısının başında “9” olmadığından salya sümük ağlayacak duruma geldi.

Kısacası demek istediğim şey insanlar artık kendilerinden çok etrafındakiler için yaşamaya başladılar

“İntihar etmek istiyorum.”

“İntihar et o zaman?”

“Etmeyeceğim çünkü annem çok üzülür.”

Gerçi bu yavaştan bencil olmaya dönüyor değil mi?

“Mutluluk kavramı bencilliği beraberinde getirir.” 

“Mutlu olmak zorunda değilsin.”

Şu an bu sayfalarda yazdığım yarım yamalak ve bir saçmalıktan ibaret olan her sözcük birbirlerini iteklemekten başka bir şey yapmıyor. Bir yanım mutsuzluk kavramını göze alıp gerçeği görmek istiyor ancak yavaş yavaş yorulan aklım sadece basit bir mutluluğu tercih ediyor...

İnsanlar uzun zaman boyunca hayatlarında sürekli başkalarının istekleri için yaşadılar ve yaşamaya devam ediyorlar. Başkalarının istekleri için hareket ederek sonunda bir özgürlük bekliyorlar. Oysa sonunda alacakları tek şey daha çok isteklerden ibaret olacak.