25.05.2019 00:02

Aslında şaşırtıcı bir şekilde hala “yazıyorum” ancak uzun zamandır şunun da farkındayım ki son zamanlarda yazdığım yazıların ilk zamanlara göre mantıktan çok duyguya hitap etmeleri sinir bozucu bir hal aldı. Olabilir böyle şeyler tabii. Son 3 yılda psikolojik olarak çöküşümün mantığımda ciddi arızalar çıkarması ve bu arızaları duygu ile kapatıyor olmamın yazılara da yansıması olası bir şey. Şu an yazarken bile duygularımdan bahsettiğim halde zar zor son şansımı kullanıp bu duygu denen şeyden uzaklaşmak için çırpınıyorum. Cidden çok dramatiğim… 

Sanırım bu yazı, duygu türü yazılarımın sonuncusu olacak, tabii bu duygu denen şeyden tamamen kendimi kurtarabilirsem. Yoksa eninde sonunda bu yazılar bir günlüğe dönüşecek ya da çoktan dönüştü mü? 1. tekil şahısla konuşmalar, her parlamada buraya içini dökmek… Sanki egoların ve duyguların kontrolleri altında bir psikolojik deneme yazıyorum haha, komik. 

Yaptığına bir bak, hatalar içinde yüzüyorsun ve insanlar senin güçsüzlüğünü masumluk, kendine açtığın sonucu çoktan belirli olan savaşı da iyilik sanıyorlar. Belki de gerçekten öyle görünüyor olabilir ama illaki zaman geçecek ve bu anlaşılacak. El atılmasa bu duruma, iyice karman çorman olacak. Bekle, bu çoktan olmuştu değil mi? Pardon unutmuşum!

Cidden yavaştan elveda demek gerekiyor bu kişiliğe, bu zayıflığa, bu duygulara… Yani bilirsin elinde bir amaç bulunuyor, illaki kaybedeceğin bir ego savaşı var… Ortaya konulacak pek de bir silahın olmadığı sanılırsa yok edebileceğin tek şeyi, önüne geçen duyguları silmelisin. Ne güzel mantık ile tasasız bir yolculuk yapılırken sen sahte mutluluk ve hazlara takılıp düştün. Yapma ama böyle şeyler! 

Bu yazıdan sonra bir dahakine buraya daha güzel bir yazı topluluğu düşecek mi? Kim bilir bunu?