Benim “yanlış” yaptığım şey,
Bütün yolları reddetmekti.
Doğru olan ya da yanlış olan bir yol yoktu.
Sadece seçmem gereken bir yol vardı ve ben...
Buna adımımı bile atmadım.
“Bazen sorgularken o kadar çok derine indiğimi düşünüyorum ki gerçeği bile kazıdığımı hissediyorum.”
Geçen onca kelimelerden sonra artık ne kadar derine inersem ineyim hiçbir şeyin ifade etmeyeceğini fark ettim. Çünkü daha önceden dediğim gibi “hiçlik hiçbir zaman tekrarlamaz aynı hizada ilerler asla geriye dair bir adım atmaz.” Ne kadar kaçarsam kaçayım hiçbir şey değişmeyecek. Bu sonu olmayan bir yolu ilerlemekten başka bir şey değil. Sanki her şey boşunaymış gibi değil mi? Ancak her ne yaparsam yapayım olacak şeyleri ben değiştiremem. Ben sadece normal bir insanım. Gelecek sonlara karşı yapabileceğim bir şey yok. Ya yanlışların içinde boğulacaksın ya da hiçliğin içinde kaybolacaksın. İnsanoğlu buzun görünen kısmında her ne kadar farklı sonlara ulaşsa da sadece bu iki sonu görüyorum.
Seçtikleri yolları- üzgünüm düzeltiyorum kurguların içinde birbirlerini yok ediyorlar ve etmeye de devam edecekler. Size dediğim gibi biz hep kendimizle savaştık. Doğru ve yanlış denen saçma şeyler kurgulayarak yeni yollar çizdik. Her çizdiğimiz yeni bir yol ile kendimize yeni seçenekler yaratıyoruz. Gün geçtikçe daha da dibe batıyoruz ve bunu durdurmayı bile düşünmüyoruz...
Comments
Displaying 0 of 0 comments ( View all | Add Comment )