23.07.2017 “A.M.K”

Seni şu ana kadar hala ayakta tutan ve ayakta tutacak üç ana dürtü var. Evet sadece bu üç dürtü senin şu zamana kadar nefes almanı ve bu yazıyı okumanı sağladı. Ne kadar mükemmel değil mi?

Amaç, merak ve korku. Hepsi ne kadar basit görünse de onları hafife almamalısın. Seni yaşattıkları gibi öldürebilirler de. Tıpkı acı gibi değil mi?

Aralarında en çok etkili olan korkudur. Korku bizim ilerlememizi engeller ve ne kadar ileriye gidersek sonumuz o kadar yakın olur.

Hepimiz korkarız. Karanlıktan, örümceklerden, asansörlerden, inanmaktan ve daha sayamayacağımız kadar böyle fobilerimiz var. Ancak o kadar insanın arasında bunların hepsinden daha çok korkulan bir korku var. Ölüm korkusu.

Ölüm hepimizin korktuğumuzu düşündüğümüz bir şeydir. Çünkü ölüm geri dönüşü olmayan nadir yollardan birisidir. Ölüm hepimizin korktuğu bir şeydir. Çünkü o yol gitmek zorunda olduğumuz ve geri dönüşü olmayan bir yoldur. Ölüm korktuğumuz için bizi bekler...

Ölüm tamamen bizim kurgumuzdan ibaret olan bir terim. Kesin bilgilerin olmadığı bir hayatta kesin sanılan bilgiler kurgulayarak kendimizi korkutuyoruz. Biz sadece kendi kurgularımızdan korkuyoruz. Lakin merak ise kurguladıklarımızın hissettirdikleri ihtiyaç duygusudur.

Merak bizim kaderimizin sayfalarındaki aldatıcı sözlerinden ibarettir ve o sözleri okudukça devamında ne olacağını görmek ister, sayfaları çevirip okumaya devam ederiz. Amaçlarımız ise bir sonraki sayfanın nasıl olacağını belirler.

Bundan önce attığın adımlarım sorumlusu tamamen sendin ve bundan sonra atacağın bütün adımların sorumlusu sen olacaksın. Çünkü bu üç kavramı yöneten tamamen sensin. Amaçlarınla yön verecek olan, merakınla devam edecek olan ve korkularınla gerektiği zaman durman gerektiğini anlayacak olanda sensin. Ancak bu sorumluluğunun sonuçlarını da katlanmalısın. Çünkü bu üç dürtü tamamen göreceli kavramlardır. Sadece birini bile kontrol edemediğin zaman artık yapabileceğin bir şey kalmamıştır. Son denen yere gelmişsin... :)