psikloji okumak istiyorum ve dusunceler

hayatim boyunca aklimdan cikmayan tek sey psikoloji okumakti. insanlar, hedefler,zaman gecip gitti psikoloji okumak disinda. duygusal zekamin, farkindaligin yogun oldugunu her zaman biliyordum. kendimi ovme yazisi degil bu o yuzden bu istegim hakkinda konusacagim. mezuna kaldim, korkuyordum bu zamana kadar ders calismaktan, yuk altina girmekten, basarisiz olmaktan. yarismayan birini yenemezsin, yarismamayi sectim. bir seylere korkarak yaklasiyorsan hayatta yenilgin olmaz diye kendini sartliyorsun aslinda hic de oyle degil. cogu zaman kaybedebilecegimiz bir sey olmaz bir seye baslamakla. zaman oyle ya da boyle gececek ve farkina vardigimizda geriye pismanliklar olusmasini istemiyorsak korkularimizi yenmeliyiz, su an hala psikoloji okumak istiyorum ama ulkenin durumundan ve issiz kalmamdan korkuyorum. vazgecmeyi de dusundum, hedeflerimi degistirmeyi de dusundum. yapmamaliyim. korkmamaliyim. korkuyu beklememeliyiz. degerine deger kat, hayatini anlamdir. geriye baktiginda bir hayatin olsun. yasamak zorunda degiliz ama yasadigimiz surece cabalamak zorundayiz yoksa ne anlami kalir yasamanin, yasama anlam katamiyorsak. bunu bir gun psikoloji kazandigimda ya da seckin bir universiteye gittigimde tekrardan ele alacagim. basari en guzel duygu. ben ne yapiyorum, neden yasiyorum demedigim her gun benim gunumdur. o yuzdendir ki saglam basalim yere. konuyu baska yere cekecegim. kendinizi kullandirtmayin, insanlarn sizi somurmesine bu yuzden de kolay duygulara siginmaniza izin vermeyin. dengesiz insanlardan, belirsiz olaylardan uzak durun. hayat dusunmek icin cidden cok kisa. dusundurtun, dusunmeyin. mukemmel olmayin, yeterli olun. yetersiz hissetmek icin hicbir sebebiniz yok.