insanlar

insanlari sevmiyorum ama onlara karsi kotu davranmakta istemiyorum, iyi bir insan olmayi istiyorum bu yalakalik ya da yalan soyleyek iyi olmak degil, kastettigim sey bugun markette kendi sirami verdim, cocuklara dondurma aldim, 2 tavuk alacaktim benimle ayni urunu alacak bgir kadin vardi 1-1 yapalim dedim olur mu oyle sey dedi neden olmasin dedim bunlari yaparken icimde hic kusku yoktu. boyle davranmayi, kibar konusmayi, insanlari dusunerek konusmayi seviyorum ama insanlarin kendisini sevmiyorum icgudusel varliklar. duygularini kontrol edemezler, belirsizler, dogaya aitler, ama her yeri cop yaparlar, ben de insan kumesine giriyorum savundugum sey onlar farkli ben farkliyim degil. insanligi, insanlari sevmiyorum. insan olmak istemezdim. kim niye istesin ki zayifliktir insan olmak. ne kadar guclu olursan ol ne kadar paran olursa olsun ne kadar insan seni seviyor olursa olsun yine de zayifsin yine de asla yapmak istemeyecegin seylerin esiri olacaksin yine de uzuleceksin yine de kendinle basbasa kalacaksin. “hayatin eglenceli yani da bu ya” derler, katilmiyorum. hayatin eglenceli bir yani yok. gecici hisler uzerine kurulu duzenimiz.