ozgurluk duskunuyum

en basindan beri ozgurluge mahkum bir insandim. kimsenin beni kisitlamasini istemiyorum bundan nefret ediyorum. ozgur oldugumuz surece biz biziz. ozgurluk adina kan dokerdim, ozgurluk adina hayat mahvederdim, ozgurluk adina yapamayacgim bir sey yok. gunumuzde insanlar ailelerin zoruyla istemedigi seyler yapiyorlar igrenc. insanlara borclu degiliz bizi mahkum edemezler. tabii gidip bunu birinin ailesine anlatamazsin anlayamazlar. boyle dusunmem de bir duzeni degistirmeyecek yine de elimizden bir sey gelmeyecek olsa bile dusunmek en dogrusu degil mi. yapamam, edemem o yuzden dusunmemeliyim demek ozgurlugunu kisitlamaz mi? dusun, sen dusundugun surece varsin. tum baski goren, istemedigi seyleri yapmak zorunda kalan insanlara sefkat besliyorum umarim bir gun prangalarinizi zincirlerinden kirar atarsiniz. ben acikcasi ozgurluk duskunlugum yuzunden hicbir zaman kontrol altinda yasamadim, baskilanmadim. yine de empati kurabiliyorum. empatik biriyim maalesef ki. ozgurluk sadece istedigini soyleyebilmen,yapabilmen degildir ozgurluk darlanmamaktir, ozgurluk rahatliktir. kimseye biat etme, hicbir dusunceye koru korune baglanma, kendi kararlarini kendin ver. en onemlisi bir sey sana zarar veriyorsa katlanma ona. sil at. sen onemlisin senin oxgurlugun sadece fiziksel degildir zihinseldir de. kimsenin sana dusuncelerinde iskence etmesine izin verme. ozgur ruhlara selam olsun.