kendim hakkinda p1

ben kendimi 2 kisma ayiriyorum biri fiziksel biri zihinsel. zihinsel halimden gayet memnunum ne kadar kusurlu olsa da beni ben yapan kusurlarimdir sonucta. egoist bir insanim, empati yapmayi da bilirim. insanin egoist olmasi gerektigini savunurum cunku dunyadaki perspektif senin, her sey senin gozunde olup bitiyor ana karakter sensin, senden daha onemlisi yok bu yuzden kendini arkaplana atmamalisin sen birsin, biriciksin, degerlisin degerli oldugun icin de egolanabilirsin. kontrol manyagi bir insanim isler rayindan ciktiginda kontrolu kaybediyorum maalesef ki nefret ettigim bir ozelligim elimde degil. simarik bir cocuk gibiyim istedigimi elde edene kadar durmuyorum ya da canim cok cabuk sikiliyor elde etme arzum kaciyor. deger gorme, onay ihtiyacim fazlasiyla var acaba nedendir birine bir sey anlatirken anladin mi? diye surekli sorarim ya da anlayamacagini dusunur cenemi kapatirim. belki de anlasilmaz oldugumu dusunuyorumdur bilincaltimda. bir seyi elimden gelecek kadar iyi yapmaya calisirim. yapamiyorsam da sucluluk hissederim birakirim. tatli seylere bayilirim, onlar icin yasiyorum bir kedinin miyavlamasi, gulen bir cocuk, sarilmak ve benzeri seyler icimi isitiyor. tatlilil guzellikten daha onemli. guzel seyler cirkindir. tatli seyler kalbime dokunur. bunlari ayri ayri ele alacagim.