yaşamla hayata

Bir ölümmüş meğer bizi ayıran
Yok, yoksa yaşarken miydi hepsi
Bir mesaj kadar yakın, bir soru kadar uzakmışız aslında
Herkese vaktimiz varmış da birbirimize yokmuş oysa
Nefret neye yarar bütünüyle bırakmışken kendimi
Çıksan karşıma yüzüne de gülemem ki
Dost bile olamamışız birbirimize
Fani dünya değil ayıran bizi, hepsi kaybetmekten kendimizi
Ölüm neymiş anlamadık belki de
Canımdan kanımdan bir parça kaybettim, yine hissedemedim yokluğunu
Taa ki canımın diğer parçaları fark etmeyene kadar
Belki de canım değilmişler o kadar da
İnsanlar da tükenirmiş aslında
Kimilerininki bir ölüme kimininki ise bir ömre bedelmiş