26.09.2022

İnsanlardan ve doğalarından nefret ediyorum. Sürekli devam etmelerinden nefret ediyorum. Umarım bu ikisinin de sonu gelir. Çünkü ben yapamıyorum, görmezden gelemiyorum. Bu sistemde sürükleniyorum...

Konuştuğum her insan bende tiksinti yaratıyor. Hayallerini, ideallerini, planlarını anlattıkça midem bulanıyor. Bu insanlar ne istiyor? Nasıl sorumluluk alabiliyorlar. Bok gibi hissediyorum, normal gibi değilim. Neden? Hastayım diye mi? Hastaneye gidip bakıcı orospusu mu olmak benim yerim? Bilmiyorum, bildiğim bir şey var ki bende anlamı olan tek şeyin bitiş olduğu.