12.09.2022 01:32

Hala birşeylerin olacağını ümit ediyorum, kabullenemiyorum sanırım hala bu yavan hayatı. Ölene kadar zihnimde mi yaşayacağım? "Normal" bir hayat isterken  bazenleri, şu anda bir adak olasım var bir amaca. Komiktir ki anlam yaratabilecek kadar güçlü değilim. Belki bir yol gösterici yardımcı olur diye düşünürüm, sonra fark ederim ki olağandan kaynaklanan bu düşünceler beni çıkmaz bir döngüye sokuyor. Memnun değilim belki de, hasta olduğumdandır zihnen. Hasta olmasam, düşünmesem memnun kalır mıydım bu hayattan? Küçük ben bilirdi enerjisiyle sonsuz düşünebileceğini, bilmediği bir şeydi ki bunu sağlayan da kendi doğasıydı.