08.09.2022

Eğer ölümden korkup bu durum için ağlarsam, sadece kendimi kandırmış, yıllardır yarattığım illüzyonda "yaşamış" olduğumu fark ederim. Komiktir ki yüklenen anlamlar tanrının bunları yaratmasından ve yaratabilme kudretinden çok daha sorumluluk getiren eylemlerdir. Ne zaman birine sorsam: Tanrının sorumlulukları var mıdır?

Bilirim ki inananlar hep bunun cevabına "evet" der. Bence bunun nedeni tanrısının kendisinden çok kendisine benzemesinden kaynaklanır. Bilir ki tanrı affeder, tanrı kızar, tanrı cezalandırır... Tanrı nedir ve neden bi egodur? Neden bir egoya "sahip" olacak kadar acizdir? Oysa kudretli en değil miydi? İnsanlar komplikasyonların çıkardığı problemlerin merkez haline getirilmiş bir toplumda yaşıyorlar. "Toplum" denen tanrının illüzyonunda yaşayan bir hayvan sürüsü, bugün bir ölümü gördü. "Ben" de gördüm, güldüm. Düşündüm, ölümün değeri nedir? Sonuca vardım, ölümün değeri yok toplum için. Giden yaşamın değeri var! 

Bilemedim; neden ölümün, döngünün bir parçası olan, değer görmediğini. 

İnsanlar bu anlamsız, değersiz hayatta anlamlar kurup bunun sorumluluğunu alırken ölüm denen kavramın görmezden geliyorlar? Gerçekten bu hayatta kendi anlamımızı oluşturabilecek kadar sorumluluk sahibi miyiz? Tanrımız gibi? Ben değilim sanırım. Eğer bir gün olursa bu, isterim ki bunun yalanında sarhoş olmayayım. Üzüleyim, "yas tutayım" ama bileyim ki bunların hepsi bir yalan. Bileyim ki "kandırıldım". Bileyim ki...