31.05.2022 (1)

Sadece zihnimdekiler en yakınım oluyor, aynı bi kitap gibi. Bir noktadan sonra gerçek eylemlerin bir önemi kalmıyor çünkü ben kendimi kendi illüzyonumda kandırmakla yetiniyorum. Oysa biraz dış dünyayı tatsam bundan kurtulacak mışım gibi! Lakin onun yerine kaçıp yatağına geri dönüyorum.

Sağlıklı olmak istiyorum...

Hayaletler koku alabilir mi?

Dünya'nın sonunu görmek isterdim?

Acıyı ne kadar sevsem de rahatlığın pençeleri bedenime işliyor. Belki de acı çekmem gerekiyordur ya da belki de uyumam. Emin olduğum bir şey var ki şu anda dengeyi bulamayacak kadar güçsüzüm...

Sadece hayal ederek mutlu olabiliyorum, neden bu kadar çok kendimi zorluyorum? Asla hayalimdeki mükemmelliğe ulaşamayacağım. Hayal ettiğim şeylerin neden dejavusunu yaşıyorum? 

"İlk" defa hayal etmeme rağmen.