24.05.2022 (2)

Yaşlandığımı hissediyorum, 19 yaşındayım halbuki. Zihnimde onlarca kez yaşlandığımdan olsa gerek. Lakin beni korkutan şeyin tam olarak yaşlanmak olduğunu sanmıyorum. Korktuğum şey, travmalarımdan yoksunken; yorgun, kaygılı ve umutsuz değilken yaşadığım tanımlanamaz hisleri tekrardan hissedemeyeceğinden korkuyorum. Hiçbir zaman iyileşemeyeceğinden korkuyorum. Hatırlaması bile çok tatlı hissettiriyor. Güvende ve rahat hissetmek. Kendim bunu yaratabilecek kadar güçlü müyüm? Yoksa bu hisleri bu nedenden mi başkasında arıyorum? Güvende hissettiren bilinmezlik muhteşem bir histi. Artık birisi hakkında bir şeyi bilmemek beni ona karşı tiksindiriyor. Onlara içimden küfür ediyorum, onlarca kez öldürüyorum. Güvenemiyorum kimseye, bırakamıyorum kendimi. İçimdeki bu boşluk sadece absürtlükle ve soluk bir merakla dolu. Tanrıya inanmak isterdim; dua edip kötü insanların cehenneme gideceğime inanıp içimdeki bu iğrenç adaletsizlik kırıntılarını yok saymak isterdim. Lakin birkaç yıl önce dedim ne olursa olsun  bu yoldan gideceğim diye. Bok gibiymiş ama pişman değilim. Eğer pişmanlık benim zihnimdeki tahta otursaydı çoktan ölmüştüm.

Anıları hatırlamakta çok kötüyüm ve bu beni rahatsız ediyor...