24.05.2022 (1)

Bahsedilen tanrı neden insanı andırır?

Eşsiz olması gerekirken...

Neden duyguları var?

Buna muktedir olduğu için mi? Günün sonunda duygular evrimin getirdiği bir kolaylaştırıcı kümesi değiller mi?

İnsanlar ne yapmaya çalışıyor? Görmek sadece bir kolaylaştırıcı, her şeyi görebilmektense görmeye ihtiyaç duymamak daha kudretli değil mi? İnsan olmak, bu ihtiyaçlara maruz kalmak güzel birşey mi? Bilmiyorum, eğer insan olmasaydım ne bunun verdiği kaygıyı tadardım ne de huzuru... Günün sonunda bunların hiçbir önemi olmuyor.

Önemsemek, değer vermek istemiyorum ama yapamıyorum. Kafam çok karışık, yazmadıkça beynim çöp kutusundan farksız oluyor. Çürüyormuş gibi hissediyorum. Kendi düşüncelerim beni çürütüyor. 

Döngüler; bu tahmin edilebilirlik, güçsüzlük, yeniliğe olan güçsüzlük beni mahvediyor. Hiçbir şeye gücüm el vermiyor...

Farklı benlikler, fikirler beni korkutuyor. Bu kadar istekli ve güçlü olmaları... Oysa ben beni yıllardır güçsüz, istikrarsız, kesin olmayan "inanç"lara alıştırdım. 

Aranan nihai şeyin aslında benliğin yarattığı tatminlik, sadece bir illüzyon olduğunu anlamıyorlar ya da ben kendimi bu şekilde "tatmin" ediyorum!