untitled poem in dutch

Ooit, in een droom, zag ik
Jou daar staan, zo alleen
Achter het glas van mijn spiegel.

Ik weet nog wel wie jij was
Wie jij bent
Wie jij zult zijn.

Of misschien toch niet
Want jij lacht
Over jou waakt een regenboog.

Mijn hand, misvormd omdat ik haar niet ken,
Rijkt naar voren, naar die kleuren, die glimlach
Naar het geluk wat ooit was of nog komen zal.

Een vingertop tegen het glas.
Een handpalm tegen het glas.
Een vuist door het glas.

Door de scheuren heen lach jij onverstoorbaar verder
Want geen vuist of vinger kan jou raken.
Jij bent werkelijk

Onbereikbaar. En toch brandt de dageraad
Dit ene ding niet weg: jouw spookbeeld
Achter het glas van mijn spiegel.

(10 dec '23)